Louis De Naeyerplein

WILLDNPL_004

Huisnummer

Uitbater(s)

Jan Edmond De Jonghe (<1901 - 1907)

Laurent De Jonghe (pasteibakker) x Maria Carolina Mertens (< 1940 - 1972)

Florentinus Nevelsteen x Josephina De Jonghe  (< 1947 - 1972) 

Toenaam

Monneke de Joeng

de Vrolijken Bakker (Laurent De Jonghe)

Telefoonnummer

Willebroek 74 (1938)

03 78 63 02

Informatie

De zaak wordt vermeld in de adressenlijst van de provincie Antwerpen van 1922-1923 en in de bedrijvengids van de gemeente Willebroek van 1972.

...

Lees het volledige artikel in het tijdschrift Vaertlinck (zie brongegevens hieronder)

Bron: BK-CVDR, TS-VRTL (2015 - nr. 3, "Van Vergifstraat tot Louis De Naeyerplein", Gust Van Auwenis - Kevin Polfliet), TS-VRTL (2012 - nr. 2), KL-1907, KL-1952, KL-1962, BK-CVDR, GEM-PUB, KL-1969, Telefoonlijst 1938

Huisnummer

Uitbater(s)

-

Toenaam

-

Telefoonnummer

03 886 19 96

Informatie

Bron: G-MAPS

Huisnummer

Uitbater(s)

-

Toenaam

-

Telefoonnummer

03 886 19 96

Informatie

Dirk De Witte heeft een keten van haarkappers en neemt het salon van Massimodo over.

Bron: G-MAPS, Obodo

Periode 1925-1926

Laurent De Jonghe - die wij als de braaf poseren mn op de linkse foto aantreffen - werd op 1 december 1883 te Willebroek geboren. Hij "erfde" de bakkersstiel van zijn vader, Mon de Jonghe.

Hij liep heel in den beginnen, met de stootkar en later met kar en paard de straten langs, teneinden een beetje ordentelijk aan de kost te komen. Hij woonde in het hoge huis op de Louis De Naeyerplaats, naast Net van de Spil. Hij bakte er beste broodjes, al zou de specialiteit van zijn huis de onvolprezen ijskreem worden. Hij schreef liedjes en hij maakte muziek op die liedjes. Hij amuseerde zichzelf en de anderen. Hij werd - misschien daardoor - "de Vrolijken bakker" genoemd. Hij zong van die volksveronden, populair geworden luisterliedjes in een kledij die hij aan het onderwerp van zijn zeggen en zingen had aangepast.

Zo speelde hij, in de op de rechtse foto zichtbare plunje, de rol van de soldaat die, wachtende op de trein, vijf centen in de baskuul moest steken om gram-juist te worden gewogen. Dan zong hij van (dixit mevrouw Josephine De Laet - De Jonghe): "Da penneke bgon te zwenken - en 't bleef helaas - oep tachtig kilo staun! - Jandore! - Vijf centen verloren! Da kan nie zijn - al was ik e zwijn - van tachtig kilo zwaar te zijn"

Een misschien in onze ogen smartlapperige visie op het leven en op de dingen, die het toen echter deed bij het volk, dat hem als een eigen vedette herkende. Zo was hij eens zedelijk verplicht - omwille van de huiselijk vrede - een in de Antwerpse Rubenszaal aangegane verbintenis in laatste instantie af te schrijven, met als gevolg dat op de dag van optreden en met paarden bespannen koets uit de Scheldestad was overgekomen om de "Vrolijken Bakker" recht naar de bij vierduizend wachtenden te voeren.

Laurent de Jonghe schreef veel revues. Hij leverde ook teksten aan Jommeke Goossens, die als declamator veel in zijn voetsporen liep.

Laurent De Jonghe stierf op 26 januari 1955, na jarenlang op de planken te hebben gestaan tijdens trouwfeesten, gezellige onderonsjes en familiefeesten. In het Willebroekse verenigingsleven was hij - misschien omwille van deze zo spitse vrolijkheid - een graag geziene figuur. Hij was, als de "Vrolijken Bakker", ergens commercieel, want hij verkocht tijdens de jaren die tussen de oorlogen liggen, zijn eigen foto's aan zijn fans.

Bron: "Kent u ze nog... de Willebroekenaars?" (Karel De Decker, Edit. Europese Bibliotheek - Zaltbommel, NL, 1977)

Foto gemaakt voor de opheffing in 1914 van de garde civique.

De Garde Civique!

Een naam die tot de verbeelding spreekt! Een glorieus gezelschap, dat ons terugbrengt naar een even glorieuze tijd. Met mensen als een Karel Moeremans, de heemkundige en de geleerde, die wij bovenaan op bijgaande foto treffen.

Onderaan in het midden, zitten Laurent De Jonghe, de onovertroffen "vrolijken bakker", en helemaal rechts Emmanuel Verschaeren, die zelfs in de gemeenteraad van Willebroek een rol heeft gespeeld.

Allemaal unieke figuren in dat even unieke gezelschap, dat was geroepen om als burgerlijke wacht of als ordewacht de gemeenten te beschermen. In 1914 werd deze dienst helemaal opgedoekt, al heeft hij haast overal in Vlaanderen sporen nagelaten; misschien niet allemaal geromantiseerde, zoals die door de loteling werden beleefd, waar deze schreef dat hij geen pree trok en "heelder dagen in den donkeren moest zitten treuren, omdat hij geen licht mocht zien...

Misschien lag er bij de meeste en een meer plezierige ondertoon, zoals die ligt in de instructies die door de bevoegde legerleiders sfeervol en ingenieus bij elkaar werden geschreven, daar waar deze handelen over het voedsel van de soldaten, met onder meer "het brood dat uit zuiver tarwemeel moest gebakken worden en zeker niet verbrand mocht zijn; dat de korst niet te dicht bij het kruim mocht zitten; dat het brood niet sponsachtig mocht zijn; dat het een goede smaak moest hebben en dat men het vijf dagen in de zomer en acht dagen tijdens de andere seizoenen moest kunnen bewaren".

Iedere Garde Civique kreeg van dat "gezondheidsbrood" 750 gr per dag, terwijl de 300 gr vlees die hij daarbij verorberde "vers, gezond, voedzaam, rood van kleur, flauw van geur, hard aan de tast en met peterselie gekruid moest zijn"! Het vlees mocht enkel en alleen van ossen, vette koeien en vaarzen afkomstig zijn.

Waarschijnlijk heeft deze zeer gezond-georiënteerde visie van de toenmalige leiding als resultaat gehad dat noch de vetten noch de mageren van Bruegel aan bod wisten te komen op deze foto, waarop wij enkel en alleen normale Willebroekenaars aantreffen!

Bron: "Kent u ze nog... de Willebroekenaars?" (Karel De Decker, Edit. Europese Bibliotheek - Zaltbommel, NL, 1977)

1925 tot 1930

Advertenties uit programmaboekjes van toneelgezelschap de Rozeknop

Bron: programmaboekjes Toneelgezelschap de Rozeknop

1965

Publiciteit in Willebroek Digest.

Bron: GEM-PUB